Ne kadar uzağında kalırsam kalayım susturamazdım ben kalbimi sana karşı…
Ya öfkem taşardı yüreğimden, ya özlemim ya pişmanlığım..
Taşardı da akardı bu satırlara irademden bağımsız.
Geri almayı da hiç düşunmezdim sana verdiğim hiçbir payeyi…
Seninle çatışmak, hatta bir daha hiç barışmamak düşüncesi bile yetmezdi benim senin hakkındaki düşüncelerimden vazgeçmeme…
Bugün ben yine vazgeçmiş değilim, öznesi sen olan hiçbir cümlemden.
Ama bu sefer hissetttim ki…
Sen bana dair ne kadar güzel söz söylemişsen hepsini silmeye kalkışmışsın…
Sana yaktığım bütün güzel türküleri unutmuş, dilinle gönlüme avu saçmışsın.
Bu sefer bir yerine dokundun kalbimin, susturdun şakıyışını muhabbet kuşumun.
Altı okka koydu bu sefer…
Söyleyesim yok, çok acıttı bu son vuruşun.
